Sea...

Wieści morza

W dzień biały morze śpiewa, szepce i szeleści,

Samemu sobie jeno gwarząc opowieści.

Kto się w nie wsłucha, słyszy w jego dziwnym szumie

Dalekie, tajne głosy, których nie rozumie.

Ale po nocy ciemnej, wśród pomrocznej głuszy

Morze prawi wybranym o swej wielkiej duszy.

I kto w swej piersi prawdom nieznanym nie przeczy,

Umiejąc słuchać głosów niewidzialnych rzeczy,

I samotnością łaskę swej jawie wysłuży,

Temu morze się zwierza, wieści, z duszy wróży,

Iż, utopiony sercem w oszołomnej pieśni,

W zachwycie najpiękniejszą bezsenną noc prześni.

A gdy upojonemu wiedzą w morskim wietrze

Z oczarowań zawrotnych powieki świt przetrze,

Co złotą obietnicą słońca się uśmiecha:

Ujrzy, jak łowiąc nocy pierzchającej echa

Wypływają z dniejących wód tajnej głębiny

W sen o pieśni Ariona wsłuchane delfiny.

Staff Leopold